Liefdesbrief aan mijn collega’s
Lieve mede-courtisane,
Ik zie je voor me. Met je lange, golvende haar, blond of bruin of zwart, en je fonkelende ogen. Ik ben gewend om met knappe meiden te werken, maar jullie zijn zo veel meer dan alleen mooi.
Toen ik achttien was deed ik modellenwerk. Ik liep op de catwalk, had fotoshoots en deed zo nu en dan een tv-reclame. Ik was trouwens niet bijzonder succesvol – niet lang genoeg. Maar ik hield ervan om te reizen en om creatieve mensen te ontmoeten, zoals ontwerpers en fotografen. Wat ik niet leuk vond was de vijandigheid onder de modellen.
De clichés over de mode industrie zijn helaas waar. Dat had ik van te voren niet verwacht en ik vond het behoorlijk teleurstellend. Ik weet nog die keer dat ik twaalf uur lang een shoot had met meerdere modellen. Een van hen beschuldigde me er toen van haar dieet te saboteren omdat ik croissantjes bij me had.
Soms denk ik terug aan de “castings”. Dat waren bijna grappig ongemakkelijke dagen, op vreemde locaties zoals gymzalen of zomaar een gang in een gebouw. Daar waren we dan, ik, een paar casting directors en een hele hoop andere modellen. Ik weet nog hoe iedereen elkaar aanstaarde. Hoe de meiden opschepten over eerdere boekingen en hoe ze moesten lachen als er iemand zichtbaar moeite had met haar hoge hakken.
Oh, hoe verschillend is de sfeer bij wat ik nu doe! Collega’s, ik ken jullie niet allemaal, maar degene die ik wel heb ontmoet: wauw. Ik ben onder de indruk van hoe sterk en lief jullie zijn. Ja, ik hou ervan jullie zachte lippen te kussen, maar ik luister ook graag naar wat jullie te zeggen hebben. Ik voel me door jullie echt welkom. Bedankt dat jullie me soms mooie lingerie uitlenen. Me zo lief helpen met mijn make-up en me complimenten geven. Zelfs me appen om te zien of ik veilig thuis ben gekomen, diep in de nacht.
Ik zat erover na te denken en misschien draagt het stigma op sekswerk wel bij aan ons onderlinge kameraadschap. Nog te veel mensen veroordelen wat we doen. Dus misschien hebben we daardoor een wederzijdse solidariteit. We begrijpen elkaar. Vorige week stond ik nog te lachen met een aantal van jullie. We hadden het over de smoezen die we vertellen aan onze buren of kappers of aan de collega’s in onze “normale” baan. De een verzint een wel heel veelzijdig vriendje dat ver weg woont, de ander is zogenaamd “hostess”. Ik herkende veel in jullie verhalen.
Natuurlijk zou ik willen dat al die smoezen niet nodig waren. Wat zou het fijn zijn als het mijn buren niet kon schelen wat ik draag en wanneer ik slaap. En als hotelmedewerkers niet meer vreemd opkijken als er een paar mooie jonge vrouwen binnenkomen.
Maar totdat het zover is, lieve mede-courtisanes, ben ik blij dat ik met jullie in dit schuitje zit. Jullie zijn geweldig!
Liefs,
Lucy
Welkom op onze blogpagina. Als je je op enige wijze met ons verbonden voelt of bent, dan nodigen we je van harte uit om een bijdrage te leveren. De enige voorwaarde is dat je schrijven betrekking moet hebben op de wereld van betaald gezelschap. Indien gewenst sturen we je onze richtlijnen voor het schrijven van een blog toe.