Coronaleed
Diep van binnen ben ik een optimist. Hoe vervelender de situatie is, hoe harder ik mijn best doe de zon achter de wolken te vinden. En het voordeel aan een, eh, pandemie, is dat het ineens heel makkelijk is mijn leven van een afstandje te bekijken. Welke vrienden vlieg ik om de hals als dit allemaal voorbij is? (Al mijn vrienden. En hun huisdieren.) Wat voor activiteiten plan ik in? (Vakantie. Naar Parijs!) En zijn er misschien ook dingen waarvan ik per ongeluk blij ben dat ze even op pauze staan? (Nou, zo erg is het niet om college te volgen via Zoom. Niemand die ziet dat ik geen broek aan heb.) Maar een van de dingen die me een beetje verrast, is hoe hoog escortafspraken staan op het lijstje van dingen die ik mis.
Vlinders
Ik was eigenlijk nog maar net begonnen. Ik stuntelde nog. Voorafgaand aan de paar dates die ik heb gehad, fladderden de vlinders wild door mijn buik. En toch… op een manier was het meteen duidelijk dat het escort-zijn bij me paste. Na mijn eerste date was ik als een kind zo blij. Zo vrij. En dat gevoel hield aan. De afspraakjes voelden als een uitstapje en een uitlaatklep. Ongedwongen en intiem, alsof ik de beste versie van mezelf kon zijn en ook de beste kant van mijn klanten te zien kreeg. Misschien gebeurt dat vanzelf, als je zo samen op een “eilandje” zit, los van de normale wereld. Dat je dan lief voor elkaar wil zijn.
Vakantie
Ik mis het. Ik mis mijn klanten. Tijdens mijn laatste afspraakje, voordat de wereld op zijn kop stond, vroeg de klant of ik met hem op vakantie zou willen. Ik zei ja. En daar denk ik nu soms aan. Als ik in de rij sta voor de supermarkt, met een ruime afstand tussen de wachtenden. Of als ik buikspieroefeningen doe in mijn appartement, op een matje in de keuken. Dan dagdroom ik. Ik denk aan een wit strand, aan samen uitslapen, aan de zee.
Afstand
Het is een vreemde tijd. Het voelt zo tegennatuurlijk dat afstand houden – niet knuffelen, niet op bezoek gaan, niet met elkaar het bed in duiken behalve als je samenwoont – nu een van de meest liefdevolle dingen is die je kunt doen voor elkaar. Misschien heeft mijn optimisme toch grenzen. Het is geen leuke periode dit. Soms pieker ik me te pletter, maar dan denk ik weer aan het citaat dat ik ook in mijn profiel heb staan: What good is the warmth of summer, without the cold of winter to give it sweetness?
De bubbel
Hoe langer het verbod op contactberoepen geldt, hoe meer ik me bewust word van hoe sweet het wel niet is om een courtisane te zijn. Het is fijn om me begeerd te voelen, zelfstandig en sensueel. Om mensen intiem te leren kennen, die ik anders misschien wel nooit ontmoet zou hebben. De mooie hotelkamers, de spanning en de ontspanning, de date-bubbel waarin eventjes alleen de klant en ik ertoe doen, en niet de buitenwereld.
Ik kan niet wachten om weer te beginnen.
Liefs Lucy
Welkom op onze blogpagina. Als je je op enige wijze met ons verbonden voelt of bent, dan nodigen we je van harte uit om een bijdrage te leveren. De enige voorwaarde is dat je schrijven betrekking moet hebben op de wereld van betaald gezelschap. Indien gewenst sturen we je onze richtlijnen voor het schrijven van een blog toe.