Aktueel
Een week geleden. De telefoon rinkelt op onze redactie. ‘De pleuris is uitgebroken! Die Maxima Zorreguieta is ’n hoer, en Willem-Alexander is van schrik een journalist van jullie geworden.’ Wat bleek? De Telegraaf had zich verslikt in een fake-foto. ‘Maxima’ was in werkelijkheid de Hollandsche callgirl Jesse uit Amsterdam. En de ‘kroonprins’ heet voor de burgelijke stand Jeroen Mantel (28) uit Haarlem, medewerker van Aktueel. Hij legt uit hoe het voelt om voor één dag de toekomstige Koning van Nederland te zijn. Tekst door Jeroen Mantel.
‘Eén dag was ik de kroonprins’
Prins Willem-Alexander lijkt als twee druppels water op aktueel-journalist
Natuurlijk werd me al vaker gezegd dat ik op kroonprins Willem Alexander lijk. Brallerige studenten die ’s avonds laat in de kroeg riepen: Hé Alex, waar is Emily? Kleine voorvalletjes en opmerkingen, soms ’n paar keer per week, dan – als ik bijvoorbeeld net naar de kapper was geweest – weer een paar weken niet. Maar zo gek als op die donderdag 2 september, toen ik door een miskleun van De Telegraaf voor één dag Bekende Nederlander werd, nee: zó gek was het natuurlijk nog nooit geweest.
Wat was er precies gebeurd?
Als medewerker van het nieuwe maandblad More! had ik voorgesteld een reportage over studenten te maken die in de avonduren bijverdienen als callgirl. Dat vond de More!-hoofdredactie ’n prima idee. 
Na lang zoeken vond ik het Amsterdamse escort-bureau Women of the World bereid aan de reportage mee te werken.
Drie studenten die bij Women of the World werkzaam waren, wilden wel anoniem hun verhaal doen. Een van hen wilde zelfs onherkenbaar op de foto. Een foto van een meisje alleen was ook zo nietszeggend, dus vroeg ik een mannelijke fotomodel om ook op een foto te gaan. Toen dat model op de dag van de fotosessie echter plotseling afbelde, zaten we met een probleem. Waar haalden we nu zo snel iemand vandaan! Gelukkig zag fotograaf Mike Wennekes in mij ook wel een potentiële klant van het escortbureau en met een net pak aan kon ik zo op de foto. Laat ik vooropstellen dat het nooit m’n bedoeling was geweest om als een look-a-like van Willen Alexander op de foto te gaan, zoals sommige mensen beweerden.
Levensgroot
Toen More! nummer vijf eind augustus op de markt verscheen, werd ik door bekenden en vrienden aangesproken die wel de humor inzagen van mijn debuut als fotomodel. Tien dagen verstreken er sinds het verschijnen van de nieuwe More! toen ik vorige week donderdagochtend half acht uit m’n bed werd gebeld door oud-profwielrenner Jan Siemons. ‘Jeroen, jongen, je staat met je foto op de voorpagina van De Telegraaf’, vertelde Jan opgewonden. Weer zo’n flauwe grap, dacht ik eerst. Maar Jan wist het zeker: ‘Ze hebben die foto uit More! overgenomen van jou met dat escort-meisje!’
Dat het uitgerekend Jantje Siemons was die belde was niet zo vreemd., De familie Siemons uit Zundert heeft zelf een bordeel, Sauna Diana genaamd. Voor meisjes voor de reportage in More! had ik eerst bij hem aangeklopt, maar zij konden mij helaas niet helpen. Jan had toch de More! gekocht met de reportage over escort-meisjes en daarin de bewuste foto zien staan. Toen drong het tot me door wat er gebeurd was… Ik schoot m’n kleren aan en ging op zoek naar De Telegraaf. En inderdaad, daar zag ik m’n eigen kop levensgroot op de voorpagina. ‘Mam, dit is de ware…’ stond er met chocoladeletters boven de desbetreffende foto gekopt. Nu, de ware was het zeker niet, want dat meisje was niet de nieuwe vriendin van de kroonprins, maar een callgirl uit Amsterdam. En die jongen, dat was niet de kroonprins, maar dat was ikzelf!
Om het nog gekker te maken
Om het nog gekker te maken stond onder de foto dat toerist Rolf Timmermans de foto zomaar op straat had gemaakt op vakantie in New York. 
Enfin, van werken kwam die dag niets meer terecht. Vanaf acht uur ’s ochtends stond de telefoon roodgloeiend en om twee uur ’s middags was de net opgeladen batterij van m’n mobiele telefoon, die normaal gesproken die dagen meegaat, helemaal leeg… Wie er allemaal belden?
Achtereenvolgens Omroep Brabant, Trouw, De Volkskrant, De Week van Willibrord, Het Journaal, RTL Nieuws, Het Algemeen Dagblad, Laat de Leeuw, het Haarlems Dagblad, Radio 3, TMF, en natuurlijk heel vele vrienden, bekenden en collega’s. Mijn moeder stond te strijken toen ze op Radio Noord-Holland hoorde dat ik op de voorpagina van De Telegraaf stond en liet van schrik de strijkbout uit haar handen vallen. Mijn vader belde geschrokken op om te vragen wat ik nú weer had uitgehaald. Toen belde de hoofdredactie van More! of ik even naar de redactie in de TMF-studio’s in Bussum kon komen om te overleggen wat we zouden gaan doen. Als snel besloten we dat ik in het programma van Willibrord Frequin zou verschijnen en de schrijvende media gewoon te woord zou staan, om in elk geval te kunnen uitleggen dat ik zelf ook niet wist hoe die foto in De Telegraaf terecht is gekomen.
De hele dag bleef het een gekkenhuis
De hele dag bleef het een gekkenhuis en pas aan het eind van de middag, na afloop van de opnamen voor de Week van Willibrord, kon ik eindelijk even uitblazen, maar niet voor lang. Na afloop van de journaals van de NOS en RTL en na de Week van Willibrord kwam de stroom telefoontjes weer op gang. Nog meer vrienden en kennissen, ook mensen die ik jaren niet meer had gesproken wilden van alles weten. Wim Rigter van de Arbeidsvitaminen, of ik de volgende dag op Radio 3 mijn favoriete top 3 wilde aankondigen…
Moe viel ik in slaap. Je zou verwachten dat de publiciteitsgolf de volgende dag zou afnemen, maar het werd alleen maar drukker en gekker. Met uitzondering van De Telegraaf zelf, openden alle grote kranten met de blunder van de Krant van Wakker Nederland. Ik zat net met een kop koffie op m’n kantoor de berichtgeving te lezen, toen een slager uit Meppel belde. Of ik die middag voor 500 gulden en reiskostenvergoeding zijn nieuwe winkel wilde openen.
Ik ben wie ik ben
Maar het kan nóg gekker. Staatssecretaris Rick van der Ploeg had afgezegd om de nieuwe studie van Radio 3 officieel te openen, of ik die middag om vier uur soms even tijd had om een lint door te knippen… Natuurlijk heb ik dat allemaal niet gedaan. Ik ben wie ik ben, en dat wil ik graag zo houden. Ik ben nooit ingegaan op verzoeken om look-a-like van Willem Alexander te spelen, ook al werd me dat zo nu en dan gevraagd. Vorige week donderdag was dat ook mijn bedoeling niet. Dat een handig handje van wie, dat weet nog steeds niemand – zomaar een foto uit More! heeft geknipt en dat De Telegraaf zo onzorgvuldig is geweest die foto op de voorpagina af te drukken, dat is mijn schuld toch niet?
Welkom op onze perspagina. Hier vindt u alle publicaties over The Courtesan Club (voorheen Women of the World): kranten- en tijdschriftartikelen, maar ook radio- en televisieoptredens.