Vriendin
In 2008 besluit journaliste Anna van tijdschrift Vriendin een gigolo te bestellen nadat ze meerdere nieuwsartikelen heeft gelezen over bekende schrijfsters die bij Women of the World (nu The Courtesan Club) een gigolo besteld hebben. Deze journalisten hadden gemeen dat ze niet ‘all the way’ zijn gegaan en dat is precies wat Anna wel van plan is als ze bij het beste escortbureau van Nederland een gigolo bestelt.
Een fijne en mooie man op bestelling, de perfecte seks… Zou jij het doen, een gigolo bellen voor een afspraak? Vriendin Magazine’s Anna deed het…
Mag ik een gigolo?
Hier zit ik dan, op het bed van een sjiek, anoniem hotel langs de snelweg, te wachten op de krankzinnigste date van mijn leven. Met trillende handen tast ik naar alweer een sigaret, nummer vier in een halfuur. 
Eigenlijk is roken niet toegestaan op deze kamer, maar ik heb de ramen wijd opengezet en houd angstvallig het brandalarm in de gaten. Nog zes minuten, precies. Als mijn date maar op tijd is. Mijn date: gigolo Marc, met wie ik – o help, nee, waarom in vredesnaam – van plan ben all the way te gaan.
Het begon allemaal zo leuk… Een spontaan idee. Zal ik eens op stap met een gigolo, bedacht ik. Hem uithoren over zijn werk. Ik wil ook gerust testen of hij goed kan zoenen! En wie weet een massage bij mij thuis? Mijn chef vindt het een goed idee.
‘’Alleen,’’ zegt ze, ‘’je moet wel verder gaan dan alleen eten en praten. Want daar is al zo vaak over geschreven, maar als dan puntje bij paaltje komt gebeurt er niets. Jij moet verder gaan. Véél verder.’’ Ik begin te lachen. Dit moet een grap zijn… Niet dus.
Toefje op taart
Mijn eerste reactie: no way. Naar bed met een onbekende man en daar nog voor gaan betalen ook, ik zal me daar gek zijn. Wie weet blijkt het wel helemaal niet mijn type. En ik mag dan na een lange relatie wel weer vrij en ongebonden zijn, dat betekent nog niet dat ik met iedereen het bed in duik. Met iedereen niet, nee. Maar af en toe beleef ik wel eens wat, vooruit. Ik moet toegeven dat juist de gekste, ondeugendste avonturen het toefje op de taart zijn. Zoals die ene keer met een jonge jongen die ik in een schimmige discotheek slechts tien minuten sprak. Laten wisten we elkaar zo op te winden via de mail, dat we, toen hij langskwam, niet wisten hoe snel we elkaar moesten uitkleden. En dan dat triootje, met die twee oude schoolvrienden. Is dit gigolo-avontuur dan niet een heel bijzondere uitdaging?
Berkrompen
Maanden denk ik erover na. Praat met vriendinnen (ik vertel het van tevoren, als de afspraak staat, maar aan twee vriendinnen). Ik ontdek dat de grootste reden om het niet te doen simpelweg is ‘omdat het niet hoort.’ Als vrouw is zoiets not done. Belachelijk. Ik heb aan niemand verantwoording af te leggen en waarom zou ik niet uitproberen wat mannen van oudsher al zolang doen? Ik zie mezelf toch als een zelfstandige, vrijgevochten single?
Hoogte tijd om de vloer aan te vegen met mijn eigen bekrompen gedachtes. Zou het mij lukken zonder schaamte te genieten van een mooie, ervaren man? Die ik betaal, ja, maar die er dan ook helemaal voor mij is. Hoe zou het zijn om me eens géén zorgen te hoeven maken over hoe ik overkomen, of ik het wel goed doe en of ik wel in mijn voordeligste houding lig? Want al kom ik aardig in de buurt van de dertig en kan ik vol overgave van seks genieten, ook zónder liefde, dit soort dingen spoken in bed nog altijd door mijn hoofd.
Nu of nooit
Net als ik neig om ervoor te gaan, word ik verliefd. Mijn nieuwe vriend bedriegen met een gigolo is uitgesloten… Maar dan bedriegt hij mij. Na een herstelperiode duikt het gigolo-idee opnieuw op. 
En na maanden wikken en wegen, wankelen tussen ‘never’ en ‘wie weet’, duwt een artikel in een tijdschrift me over de drempel. Zélfs bij Heleen van Royen komt het er niet van. Zogenaamd doordat hij het niet kan, maar is dat niet alleen een handige uitvlucht? Nu is het over. Nu komt er iemand die het gewoon wél doet. Ik. Dus tijd voor een stap één: het leggen van contacten met een passend escortbureau.
De enige goede optie lijkt Women of the World in Amsterdam, dat wordt gerund door vrouwen. Zij bieden dames én heren. De site ziet er mooi en verzorgd uit. ‘’Ik wil graag een man boeken,’’ mail ik. ‘’Wie raden jullie mij aan?’’ Met bonkend hart verstuur ik mijn bericht. Dit voelt al heel echt en eng. Binnen een uur krijg ik een reactie. Wat wil ik, wat zoek ik? Na enig overleg lijkt Marc zeer geschikt voor mij. Een charmante, mooie man, drieëndertig, donker krullend haar. Marc. Mmm, alleen de naam – vast niet zijn ware! – zorgt al voor kriebels in mijn onderbuik. De foto’s op de site, weliswaar onherkenbaar, tonen een sexy lichaam. Oké. Marc it will be.
Verlanglijstje
Ik stel een mail met mijn verlanglijstje op. Al mijn wensen. Spannend! Tot twee keer loopt het mis. Onze eerste date moet ik zelf afzeggen, de tweede wordt door Marc gecanceld, kort van tevoren; hij moet onverwachts voor zijn ‘andere’ werk op training. Ik ben al dagen zo nerveus dat ik eigenlijk opgelucht ben dat het niet doorgaat.
Zal de koudwatervrees toch gaan winnen? Lentekriebels beslissen anders. Het is al dagen heerlijk voorjaarsweer, erotiek hangt bijna tastbaar in de lucht. ‘Ik wil seks!’ sms’t een vrolijke vriendin en terwijl ik terugschrijf: ‘Ik ook, maar waar zijn toch die leuke mannen?’ schiet Marc weer door mijn hoofd.
Zou hij alweer beschikbaar zijn? Ja. Heeft hij morgen tijd? Ja.
Lang staar ik uit het raam. Het is nu of nooit. En het wordt: nu.
Sprankelend
Anderhalf uur voor onze date rijd ik naar het hotel dat ik voor deze gelegenheid geboekt heb. Ik heb kaarsjes, wierook, muziek én champagne meegenomen. Vlak voor ik hem verwacht ga ik uitgebreid douchen, scheren en spuit mijn lievelingsparfum op. Ik steek mijn haren zorgvuldig op en hul me in een lingeriesetje en kleding waar ik me prettig in voel. Niet overdreven sexy; het gaat er immers niet om of hij míj wel aantrekkelijk vindt. Ik heb me voorgenomen me niet te gaan uitsloven, op geen enkele manier. Laat hem het werk maar doen. Daar ga ik hem immer maar liefst 450 euro voor betalen.
Het geld ligt al klaar op tafel: negen briefjes van vijftig. Met verwarrende kriebels zit ik te wachten. Opwinding voel ik nauwelijks, helaas, de nervositeit voor het onbekende is te overweldigend. Mijn grootste angst is dat Marc me tegenvalt en ik geen aantrekkingskracht zal voelen. Artikel of geen artikel: dan gaat hij rechtsomkeert.
Al mijn zenuwen blijken voor niets. Stipt op tijd klopt Marc aan en als ik de deur open doe, kijk ik in het lachende gezicht van een mooie, mannelijke, sexy vent met sprankelende ogen. Opluchting golft door me heen. Dit is een man waar ik op een terrasje absoluut drie keer mijn hoofd voor zou omdraaien. Hij is strak in pak, op mijn verzoek, dat vind ik immers prachtig. En wat ruikt hij lekker! Marc zoent me op mijn wangen en ik voel mijn spanning wegglijden en plaats maken voor opgewonden nieuwsgierigheid. We handelen eerst het financiële gedeelte af. Dan gaan we zitten praten; hij op bed, ik op een stoel. Hij weet inmiddels dat ik journalist ben. Daar voel ik me prettig bij en heb ik niet het idee dat het voor hem iets uit maakt.
Appetijtelijk
Ik moet steeds een beetje lachen, Marc grijnst ontspannen terug. Ik vraag hem hoelang hij dit werk al doet en wat zijn motivatie is. ‘’Een jaar of drie,’’ antwoordt hij. 
‘’Ik doe het omdat ik het altijd al leuk vond om lekker veel met seks bezig te zijn. Zo heb ik in het verleden bijvoorbeeld vaak parenclubs bezocht. Bij een van die clubs heb ik mezelf een paar keer als gigolo verhuurd en dat bleek erg leuk. Ik geniet ervan om een vrouw te verwennen. Ook voor mijzelf is het telkens weer spannend.’’
Het is niet zo dat hij vaak een date heeft, verteld hij. Er blijken niet zoveel vrouwen een gigolo te bellen. Zo eens in de drie, vier weken heeft hij een afspraak. Vaak met zakenvrouwen, die vanuit het buitenland in Nederland zijn. Of vrouwen van wie hun man op reis is. Verder is hij consultant in de ICT, waar niemand iets van zijn dubbelleven weet. Ik vraag of er wel eens vrouwen zijn bij wie hij echt denkt: hier kan ik het niet bij. ‘’Tja, dat zou kunnen gebeuren,’’ zegt Marc.
‘’Dat zou ik dan ook gewoon zeggen. Maar dat is gelukkig nog nooit gebeurd.’’ De blik in zijn ogen weet mij ervan te overtuigen dat ik geen twijfelgeval ben. We praten nog wat verder, dan vraagt hij me naast hem te komen zitten. Dat doe ik; ik ben blij dat hij het initiatief neemt. Zenuwen zijn verdwenen. Ik voel me vastberaden. Wie a zegt, moet ook b zeggen. En vrijen met deze appetijtelijke man staat me helemaal niet tegen.
Kriebeltjes over mijn rug
Hij streelt mijn nek en maakt voorzichtig mijn haar los. Er trekken kriebeltjes over mijn rug. Van tevoren had ik bij het bureau aangegeven dat ik niet wist of ik wel wilde zoenen. Afspraak was ik daar, eventueel, mee zou beginnen. Seks zonder zoenen lijkt me toch wel erg kaal, dus ik buig me voorover naar Marc. Zijn tong is zacht en warm. We laten ons achterover op bed zakken en kussen en strelen een tijdje. Rustig, teder. Als ik plotseling toch wat ongemakkelijk word, neem ik een grote slok champagne. Dat ontspant.
Ik voel mijn lichaam reageren op zijn aanrakingen. Ik vind het erg spannend om door een volledig onbekende man te worden uitgekleed. Een erg sexy man, kaalgeschoren. Mooi om naar te kijken. Gek genoeg voel in mijn geest na een minuut of tien steeds meer afstand nemen. Mijn lijf geeft zich over, mijn hoofd krijg ik niet leeg. Het is niet zo dat ik mij druk maak over putjes in mijn benen, totaal niet. Ook voel ik mij niet vies, slecht of raar. Maar ik realiseer me dat ik de echte interactie mis.
Langzaam droom ik weg
Het is dat Marc dit doet omdat ik hem ervoor betaald heb en niet omdat hij zélf voor mij gekozen heeft, krijg ik niet uit mijn gedachten. Ik voel mij anoniem en inwisselbaar en totaal niet begeerd. Dat knaagt. Zelfs een onbetekende onenightstand is gebaseerd op het feit dat je beiden oprecht iets wilt en naar elkaar verlangt. Hoewel ik door Marcs enthousiaste houding aan mag nemen dat hij het zelf ook wel aangenaam vindt – bovendien heeft hij een flink erectie – schieten de vragen door mijn hoofd. Is dat echt of door een pilletje? Ik vraag me af, en zou hij het liefste willen dat de tijd al voorbij was? Ik zou het kunnen vragen, maar zijn reacties vertrouw ik niet, die kunnen volledig gespeeld zijn.
Deze vragen staan echte overgave en genot, ondanks zijn vaardigde handen, tong en later ook penis, toch in de weg. Ik ontwijk oogcontact; ik wil geen band pretenderen die er simpelweg niet is. Liever sluit ik mijn ogen en probeer me puur op het gevoel in mijn lichaam te concentreren. Dat lukt. Langzaam droom ik weg. Een hoogtepunt is geen lange route, want Marc weet werkelijk uitstekend hoe hij een vrouw moet laten genieten en is – eigenlijk had ik niet anders verwacht – prettig groot geschapen.
Gespeeld?
Vanzelfsprekend gebruikt hij een condoom en gaat daar heel behendig mee om. Maar als ik daarna lig bij te komen, merk ik dat het eigenlijk al wel gehad heb. Nog een keertje hoeft niet van mij. Omdat ik toch het spel uit wil spelen, en ik het, bizar genoeg in deze omstandigheden, voor hem ook sneu vind als hij géén climax zou bereiken, vraag ik hem zichzelf tot een orgasme te brengen. 
Dat live seksshowtje, waarbij hij alleen even op zichzelf geconcentreerd is, blijkt prachtig. Dat ik dat zomaar aan hem durf te vragen! Het geef me een prikkelend gevoel van macht. Maar nieuwe opwinding brengt het niet; zo is het goed, klaar. Ik kruip nog even tegen hem aan.
Grappig genoeg kan ik me wél gemakkelijk overgeven aan het gevoel van intimiteit en gezelligheid dat zo samen liggen praten en lachen met zich meebrengt. Dan gaan we douchen. Samen. Maar we zepen elkaar niet in. Als het van tevoren was geweest, had dat bij het spel gepast, maar nu zou het naar mijn gevoel nergens op slaan. The game is over, de geboekte twee uren zijn bijna voorbij; de zakelijke transactie zit er bijna op.
Na nog drie zoenen op mijn wang – héél bizar nadat hij net nog naakt naast, op, in me lag – en ene laatste lach vertrekt Marc.
Een unieke topervaring
Ik schenk nog wat laatste champagne in en ga met een sigaret voor de spiegel zitten. Ik grinnik naar mijn eigen gezicht en voel me uitgelaten. Spijt dat ik dit heb uitgeprobeerd heb ik totaal niet. Marc was echt een leuke, charmante vent, ik voel me op geen enkele manier raar of opgelaten. Toch weet ik dat dit voor mij niet voor herhaling vatbaar is. En dat heeft niet eens veel met de idiote smak geld, wat dit grapje kostte, te maken. Toch vond ik het een unieke topervaring. Ik verlaat het hotel met een glimlach die dagenlang niet van mijn gezicht te branden is.
Achteraf heb ik het aan een stuk of zes vrienden vertelt en kreeg ik eigenlijk alleen maar positieve reacties. Maar ik weet nu wat seks tot echt goede seks maakt voor mij. Dat is niet een mooi lichaam of adembenemende seksuele vaardigheden. Maar vrijwillige interactie en wederzijdse, oprechte aantrekkingskracht.
Welkom op onze perspagina. Hier vindt u alle publicaties over The Courtesan Club (voorheen Women of the World): kranten- en tijdschriftartikelen, maar ook radio- en televisieoptredens.